De Europese Gemeenschap brengt voor vele mensen weinig concreets teweeg. De euro is denkelijk het enige dat vele mensen associeren als iets wat hun leven direct beinvloed heeft. Ik behoorde duidelijk tot die categorie, tot ik enkele weken geleden een consultingjob in zwitserland startte.
Gezien ik de laatste 2j ongeveer over heel de wereldbol heb gewerkt leek er mij niks aan de hand, tot men mij duidelijk maakte dat ik een work permit nodig had: als het 'point of control' van je job in zwitserland ligt, dan heb je prijs, zelfs voor 1 dagje werk. Van zodra mijn werkgever de work permit aanvraagt begint de mallemolen te draaien.
Eigenlijk 2 mallemolens:
1. de aanvraag van een workpermit, waar je een hoop documenten moet verzamelen, gaande van je trouwboek tot en met je arbeidscontract. Guess what, na 3 weken heb ik mijn workpermit en ben ik dus geen illegale grensarbeider meer.
2. taximplicaties. Dezelfde hoop documenten en nog wat extra formulieren, webforms,... heb je nodig om taxgewijs in orde te geraken. Ik heb al een 'taxcall' achter de rug waar een vriendelijke Ernst & Young matroos je uitlegt dat het allemaal zeer ingewikkeld is maar je je geen zorgen hoeft te maken, zij zullen volgend jaar mijn belastingsbrief invullen. Fijn zo.
Morgen heb ik een 2e 'taxcall' met de zwitserse Ernst & Youngers. Geen idee welke boodschap ik daar weer te horen krijg.
donderdag 18 september 2008
EU
op 16:57
Labels: eu, work, zwitserland
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
straks vertellen ze je over de "Hypotax" en begint het helemaal te draaien :-)
Een reactie posten